Malaysia adalah merupakan negara yang didiami
oleh rakyat berbilang kaum, bahasa, agama dan budaya. Hal ini diserikan lagi
dengan masyarakat yang hidup berdampingan dan bercampur gaul dalam keadaan
penuh kasih sayang antara satu sama lain tanpa adanya sebarang bentuk racun
perpecahan yang boleh mengugat keamanan negara Malaysia amnya. Yang paling
penting, rakyat sentiasa berpegang kepada falsafah hidup sandar-menyandar bagai
aur dengan tebing kerana menyedari akan peri pentingnya semangat perpaduan yang
konkrit dalam kalangan kaum di Malaysia.
Mewarnai lagi semangat perpaduan yang terbina utuh
ini, maka pada 2 April 2009, satu konsep perpaduan secara total telah
diwujudkan yang dinamai konsep 1Malaysia dengan fokus utamanya adalah untuk mengangkat
negara Malaysia sebagai negara yang mampu membentuk perpaduan kaum yang teguh
dalam kalangan masyarakat berbilang kaum tanpa perlu adanya sebarang bentuk
perpecahan kaum yang sudah pasti akan merugikan semua pihak.
Justeru, marilah kita meluaskan gawang minda
kita dengan memahami erti sebenar konsep 1Malaysia itu diwujudkan kerana bak
kata pepatah, tak kenal, maka tak cinta. Sebagaimana yang telah mangli
ditegaskan oleh YAB Dato Seri Mohd Najib Tun Abdul Razak, gagasan ini merupakan
satu gagasan bagi memupuk perpaduan di kalangan rakyat Malaysia yang berbilang kaum,
berteraskan beberapa nilai penting yang seharusnya menjadi amalan setiap rakyat
Malaysia.
Ketegasan dalam luahan kata-kata Perdana
Menteri Malaysia yang ke-6 ini jelas menggambarkan kepada kita tentang konsep
1Malaysia yang sudah pastinya berkait rapat
dengan pembinaan negara bangsa kita sekarang. Bahkan, matlamat konsep ini adalah
untuk mengekalkan dan meningkatkan lagi perpaduan dalam kepelbagaian kaum negara
kita yang selama ini menjadi aset dan senjata penting kepada pembinaan kekuatan
negara Malaysia. Hal ini penting bagi negara kita membuat persediaan yang rapi
bagi menghadapi sebarang bentuk kemungkinan cabaran millennium yang mendatang
dan sekaligus bertujuan untuk memecahkan segala bentuk tembok perbezaaan kaum di
Malaysia.
Untuk memahami dengan lebih dekat lagi gagasan
1Malaysia, YAB Dato Seri Mohd Najib Tun Abdul Razak menyatakan bahawa, “Kita
berdiri, kita berfikir dan bertindak sebagai bangsa Malaysia. One People. Dan
kita mengambil tindakan-tindakan berdasarkan kehendak semua etnik dalam negara
kita”. Petikan kata-kata beliau itu bukanlah beerti kerajaan mengetepikan dasar
afirmatif yakni dasar untuk menolong kaum bumiputera, tetapi dengan syarat
dasar itu dilaksanakan dengan cara yang adil kerana kata Hamka, “Adil adalah
menimbang yang sama berat, menyalahkan yang salah, membenarkan yang benar,
mengembalikan hak yang empunya, dan jangan berlaku zalim”. Secara tidak
langsung juga, gagasan 1Malaysia ini menuntut rakyat pelbagai kaum dalam negara
kita agar sentiasa berfikir melepasi tembok sempadan kepentingan etnik dan kaum
masing-masing dengan disertai tindakan-tindakan yang menjurus ke arah melepasi
tembok sempadan itu.
Sebagai contoh, bagi menjelaskan lagi maksud
pemikiran melepasi tembok ini, kita diminta untuk tidak hanya berfikir kepada
skop bangsa kita sahaja, bahkan melibatkan semua perkara yang memperlihatkan
kepentingan kaum-kaum yang lain agar wujudnya kesamarataan dalam hidup
masyarakat berbilang bangsa ini demi mencapai impian membina negara bangsa
melalui konsep 1Malaysia kerana sejunjung bak sirih, seikat bak serai, sekali
berkasih, tak ingin bercerai yang sudah pasti dijadikan pegangan untuk kita
terus kekal menjadi juara perpaduan dalam kepelbagaian etnik dan kaum di
Malaysia.
Gagasan 1Malaysia juga memfokuskan akan tanggungjawab
besar yang harus dipikul oleh para pemimpin negara dalam melayani segala keperluan
dan hak etnik serta kaum-kaum yang lain dalam negara Malaysia ini agar dapat ditunaikan
secara adil dan saksama serta amanah dan tidak bersikap seperti memilih bulu
dalam memenuhi keperluan rakyat marhaen ini. Tanggungjawab tersebut telah
diamalkan oleh kerajaan semenjak bermulanya kemerdekaan negara lagi dengan cara
melantik wakil kaum masing-masing dalam memenuhi segala keperluan setiap etnik melalui
proses demokrasi yang cukup indah sekali. Hal ini ditegaskan dalam ucapan Tun
Dr. Mahathir Mohammad pada 30 Ogos 1984 sempena Perutusan Hari Kebangsaan ke-27
yang berbunyi, “Amanah asas kejayaan dan berpeganglah kepada amanah setiap kali
kita membuat sesuatu.”
Mari kita luaskan gawang minda kita dengan mengorak
langkah kepada konsep 1Malaysia yang dianggap sebagai wadah pembentukan negara
bangsa. Seorang pakar sosiologi pembangunan negara bangsa, Abdul Rahman Embong
merupakan antara tokoh yang lantang membicarakan akan konsep negara bangsa.
Beliau telah mentakrifkan negara bangsa dalam konteks Malaysia sebagai bangsa yang
terdiri daripada pelbagai kaum Malaysia yang terbentuk dalam sejarah mempunyai
perasaan sebangsa dengan nama kolektif (bangsa Malaysia) yang sama serta
berkongsi wilayah, ekonomi, budaya, psikologi dan nasib masa depan bersama
dengan rupa bangsa (identiti) yang sepunya.
Merujuk
kepada perkara di atas, negara bangsa merujuk kepada kombinasi masyarakat dan
negara yang berfungsi dalam wilayah yang mengkhusus persempadannya (Sodaro,
2001). Hal ini berkait rapat dengan kehidupan bermasyarakat pelbagai kaum tanpa
adanya porak peranda dan konflik kaum yang semestinya akan merugikan banyak
pihak semata-mata. Malah, pembinaan negara bangsa amat penting dalam mendepani
cabaran globalisasi ini sebagai langkah awal kita bagi mengelakkan Malaysia
terdedah kepada konflik perkauman seperti mana konflik yang telah berlaku pada
13 Mei 1969. Tragedi ini mengakibatkan banyak kehilangan nyawa berlaku serta
harta benda amnya. Menyedari hakikat ini, konsep 1Malaysia diwujudkan sudah
semestinya bertujuan menjadi pemangkin kepada kewujudan negara bangsa melalui
amalan dan sikap kesaksamaan serta kekitaan antara satu sama lain dengan
harapan setiap kaum menjunjung tinggi nilai perpaduan itu sendiri.
Ayuh kita segarkan akal fikiran kita
dengan mengingati kembali akan peristiwa perpecahan dan perbalahan antara kaum
yang pernah berlaku dalam negara kita amnya. Pada Disember tahun 2005, Allahyarham
Kpl. M. Moorthy@Mohammad Abdullah, seorang bekas pendaki Gunung Everest telah
meninggal dunia akibat penyakit ‘cervical sick’ selepas terjatuh ketika latihan
di Kem Sungai Udang, Melaka pada 14 Ogos 1998 yang menyebabkan beliau lumpuh
dan hanya boleh bergerak menggunakan kerusi roda. Namun, selepas beliau
meninggal dunia, berlaku satu kekecohan ketegangan kaum yang sudah pasti masih
lagi segar dalam lipatan sejarah negara kita. Kekecohan yang berlaku di hadapan
bilik mayat Hospital Kuala Lumpur (HKL) itu terjadi apabila mayatnya menjadi
rebutan di antara keluarga dan Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan (JAWI).
Hal ini kerana, JAWI mendakwa Moorthy telah memeluk Islam pada 8 Mac tahun itu.
Sebaliknya, keluarganya tetap mengatakan Moorthy masih beragama asal iaitu
Hindu.
Petikan
akhbar Utusan Malaysia yang bertarikh 21 Disember 2005 itu adalah antara satu
daripada ribuan kes yang bersangkut paut dengan sentimen perkauman yang menebal
dan fahaman agama yang sempit dalam kalangan kaum minoriti dan juga di
peringkat arus bawah yang sudah pasti menyebabkan mereka merasakan diri mereka
tidak terbela malah diketepikan sesetengah pihak. Umpama telur sesangkar, pecah
satu, pecah semua. Hal ini memberi gambaran jelas kepada peri pentingnya
perpaduan masyarakat yang total melibatkan semua pihak.
Justeru,
perkembangan peristiwa-peristiwa sebegini mengingatkan para pemimpin dan rakyat
Malaysia bahawa perpaduan antara kaum dan agama tidak boleh dipandang enteng.
Sekalipun muncul ketegangan kaum ekoran peristiwa ini, ketengangan ini telah berjaya
dikendurkan secara objektif dan rasional melalui wujudnya beberapa usaha dan
hasrat untuk berbincang dan mencari formula terbaik dalam menyelesaikan
kekusutan masalah ini. Hal ini persis dengan konsep gagasan 1Malaysia yang
inginkan kedamaian melalui wujudnya perpaduan dalam kepelbagaian demi
menghargai dan meraikan kepelbagaian.
Mari
kita lensakan skop pemikiran kita terhadap cabaran-cabaran yang terpaksa kita hadapi
bersama demi membentuk kesatuan dalam kepelbagaian kaum di Malaysia. Sebagai
contoh, cabaran globalisasi merupakan antara cabaran utama yang boleh
merencatkan pembinaan negara bangsa ini. Kenichi Ohmae dan Francis Fukuyama adalah
merupakan antara tokoh yang menganggap bahawa negara bangsa tidak lagi relevan.
Hal ini kerana, pengaliran maklumat bagi jarak yang jauh tidak menghalang
mereka untuk merebut pasaran. Dengan syarat, tempat yang jauh itu boleh terdedah
dengan pengaliran maklumat dengan sepenuhnya tanpa terbatas dek jarak yang
jauh. Manakala, jika dilihat daripada satu sudut globalisasi dalam batas-batas
yang tertentu, hal ini telah melemahkan negara bangsa tetapi tidak mungkin
dapat untuk menggantikannya.
Sebaliknya, bagi Paul Kennedy dan Naisbitt pula, negara
bangsa masih lagi relevan. Hal ini dibuktikan apabila Kesatuan Soviet yang pada
awalnya telah runtuh kini kembali menjadi negara-negara yang kecil mengikut
sempadan wilayah berkenaan. Maka, peristiwa ini tidak beerti negara bangsa
adalah sesuatu perkara yang lapuk mengikut sesetengah pendapat. Tambahan lagi,
pembentukan semula negara bangsa itu
jelas menunjukkan bahawa sentimen bangsa mempunyai gerak kuasa politik dan
budaya yang cukup kuat dalam menentukan arah dan perkembangan sejarah zaman ini
di dalam wilayah bekas blok Soviet.Oleh itu, kita dapat rumuskan akan peri pentingnya
pembinaan negara bangsa yang menampakkan kita sebagai peserta yang sama-sama
bersaing atau kita sebagai mangsanya.
Cabaran
seterusnya adalah struktur politik Malaysia itu sendiri. Menurut fakta,
parti-parti politik di Malaysia ini rata-ratanya berlandaskan sifat perkauman
yang menebal. Manakala, parti-parti politik yang berteraskan ideologi juga
masih lagi terperangkap dan terpengaruh dengan sifat dan tuntutan kaum. Hal ini
akan mewujudkan suasana yang sudah pasti jauh bertentangan dengan konsep
1Malaysia sebagai wadah pembinaan negara bangsa. Malah struktur politik seperti
ini yang menjadikan kepentingan kaum sebagai landasan perjuangan parti telah
mendorong ahli parti dan pengikutnya secara tidak langsung telah menyemai
sentimen perkauman yang menebal dan tidak pula bertindak melepasi sempadan
kaum-kaum yang lain dan hanya bertindak berdasarkan kaum itu sahaja. Hal ini
tidak sesuai jika hendak dibandingkan dengan konsep sebenar berpolitik di tanah
air ini yang seharusnya bertindak berteraskan perspektif nasional sebagai
bangsa Malaysia dan bukannya berdasarkan perspektif kaum itu sahaja. Maka
jelaslah perkara di atas menunjukkan kepada kita bahawa tuntutan menuntut
negara bangsa mempunyai banyak cabaran dan halangan dalam merealisasikan konsep
gagasan 1Malaysia ini.
Bertepatan
dengan kata peribahasa tiada kekusutan yang tidak boleh dileraikan, tiada
masalah tidak boleh diselesaikan, maka beberapa penekanan perlu diberi
perhatian dalam usaha memastikan langkah pembinaan negara bangsa menjadi
kenyataan sejajar dengan konsep 1Malaysia yang diuar-uarkan oleh Perdana
Menteri Malaysia agar segala cabaran dapat diatasi bersama.
Sebagai contoh, kerajaan melalui Kementerian
Penerangan, Komunikasi dan Kebudayaan (KPKK) telah menjalankan pelbagai
aktiviti untuk mengeratkan perpaduan dalam kalangan rakyat. Antaranya ialah
penganjuran rumah terbuka bagi setiap perayaan di Malaysia. Sebagai contoh
kerajaan telah menganjurkan majlis Rumah Terbuka Malaysia Tahun Baru Cina 2009
yang bertemakan “Perpaduan Melalui Perayaan”. Kerajaan cuba untuk mengukuhkan
perpaduan melalui seni budaya warisan sesebuah masyarakat dengan penyertaan dan
penglibatan semua kaum. Melalui penganjuran rumah terbuka ini, kita dapat
melihat semua penduduk tanpa mengira bangsa dan agama keluar bersama-sama
meraikannya dengan suasana gembira. Apabila perayaan-perayaan utama di Malaysia
seperti Hari Raya Aidilfitri, Deepavali, Krismas dan lain-lain lagi disambut
secara beramai-ramai, maka sudah pasti akan mencerminkan semangat kekitaan dan
perpaduan serta keharmonian sesebuah masyarakat. Pendekatan ini diambil sebagai
langkah awal untuk mengubah mentaliti masyarakat
tentang konsep perkongsian budaya menjadi satu identiti.
Tambahan kagi, KPKK
juga boleh menjalinkan kerjasama dengan Kementerian Pengajian Tinggi (KPT)
dalam melaksanakan beberapa program atau acara yang boleh mengeratkan hubungan
mahasiswa dan mahasiswi universiti yang berbilang kaum. Tambahan pula, penuntut
universiti terdiri daripada pelbagai latar belakang yang berbeza dari segi
agama, budaya, dan fahaman. Contohnya pada tahun 2007, Universiti Malaysia
Sabah (UMS) telah mengadakan program Indian Cultural Nite (ICN) yang bertujuan
untuk memperkenalkan budaya masyarakat India kepada umum. Sebagai pewaris
kepimpinan negara, semua golongan berpendidikan perlu menguasai ilmu
pengetahuan di samping mengetahui adat budaya masyarakat pelbagai kaum di
negara ini agar mereka mampu memimpin diri sendiri, agama, bangsa dan negara
suatu hari kelak.
Dalam melaksanakan
komitmennya terhadap rakyat, kerajaan telah mengutarakan tema ‘Rakyat
Didahulukan, Pencapaian Diutamakan’ sebagai sebahagian daripada konsep
1Malaysia. Tema ini membawa maksud bahawa di samping menekankan peri pentingnya
perpaduan rakyat Malaysia, kerajaan juga akan memberikan keutamaan kepada
isu-isu yang dianggap penting oleh rakyat. Kerajaan juga menekankan prestasi
dan pencapaian oleh semua kakitangannya apabila berurusan dengan rakyat. Dalam
kata lain, kerajaan amat memahami betapa pentingnya kecekapan dan kualiti
perkhidmatan awam dalam meningkatkan mutu hidup rakyat, justeru itu pendekatan
mesra-rakyat akan diberi keutamaan oleh semua agensi-agensi kerajaan.
Sebagai intihanya, jelaslah gagasan 1Malaysia
merupakan wadah pembentukan negara bangsa demi membawa aspirasi untuk
memperkukuhkan hubungan kaum dengan menganggap bahawa semua adalah berada dalam
satu bangsa Malaysia yang segalanya perlu dinikmati bersama. Bahkan,
nilai-nilai murni dan semangat 1Malaysia diharap dapat menyatupadukan rakyat
Malaysia dengan segala tindakan dan usaha ke arah satu matlamat iaitu untuk kepentingan
negara bersama. Semangat yang diperlukan sudah pasti merupakan perasaan saling
hormat menghormati dan sikap saling mempercayai antara kaum.
Tambahan lagi, Malaysia adalah di antara negara
yang mengutamakan kebajikan rakyat marhaen tanpa adanya masyarakat atau kaum
yang akan dipinggirkan dalam mengecapi kenikmatan pembangunan dan pembelaan
menyeluruh daripada pihak kerajaan dalam segenap aspek. Malah, melalui konsep
1Malaysia diharap akan dapat mengelakkan wujudnya perasaan tidak puas hati
terhadap mana-mana kaum kerana semua rakyat adalah dianggap sebagai bangsa
Malaysia.
Saya berharap agar rakyat Malaysia sentiasa
bersama-sama menyokong kepimpinan dan kebolehan kerajaan dalam usaha kerajaan
memurnikan dan menjayakan gagasan 1Malaysia dan seterusnya mewujudkan negara
bangsa yang cemerlang, gemilang, dan terbilang dengan mendasari prinsip-prinsip
utama 1Malaysia khususnya berteraskan prinsip kebersamaan dan semangat kekitaan.
Hal ini kerana, pembinaan negara bangsa bagi sesebuah negara yang berbilang
kaum seperti Malaysia adalah amat penting dalam era globalisasi yang
membenarkan pengaliran secara bebas dan pantas bukan sahaja maklumat, modal serta
manusia tetapi juga sistem nilai, budaya dan kepercayaan daripada pelbagai
negara.
“Manusia
yang lemah sekalipun jika bersatu padu akan dapat menggoncang dunia.
Demikianlah kesannya perpaduan.”
(Tun Dr. Mahathir Mohammad di Perhimpunan Agung
Umno 2002, Kuala Lumpur)
1995 Patah Perkataan
Tweet
No comments:
Post a Comment